Estes materiais poderían substituír a los gases de efecto invernadoiro que utilizan hoxe en día a maioría das tecnoloxías de refrixeración (neveiras, máquinas de aire acondicionado etc.) e que serán prohibidos en Europa a partir de 2020 (Regulamento (UE) n.º 517/2014). Tamén poderían usarse en novas tecnoloxías de refrixeración de téxtiles, aparatos electrónicos etc.

As principais vantaxes que presentan fronte aos gases de uso tradicional son as seguintes:

1. Efecto calórico similar (ou incluso superior) aos materiais tradicionais.
2. Necesitan presións moi baixas, 70 bar, para refrixerar, fronte aos 1000 bar que necesitan os convencionais.
3. Non presentan tanto risco de contaminación.

A maioría destas máquinas traballan hoxe con gases refrixerantes tóxicos ou contaminantes, químicos perigosos (amoníaco, NH₃), ou gases de efecto invernadoiro (hidroclorofluorocarbonos, HCFC, e hidrofluorocarbonos, HFC). Así, calquera fuga, rotura ou inadecuada xestión dos residuos ao final da vida útil da máquina supón un perigo para o medio. Estes novos materiais, ao ser sólidos, non presentan este risco, pois non escapan á atmosfera.

1. Os métodos de síntese que se utilizaron para obter estes materiais son sinxelos, rápidos, economicamente accesibles e escalables.